Unormowania ustawy, poświęcone cywilnoprawnej ochronie praw autorskich i praw pokrewnych, to przede wszystkim materialnoprawne uregulowanie roszczeń, przysługujących z tytułu ich naruszenia (art. 78-80 ustawy). Poza ustawą drugą podstawą prawną jest dla nich Kodeks cywilny (art. 24 KC). Podczas gdy ustawa reguluje głównie roszczenia z tytułu naruszenia praw majątkowych oraz autorskich i wykonawczych praw osobistych, ochrona osobistych praw producentów fonogramów lub wideogramów, organizacji radiowych i telewizyjnych oraz wydawców powinna być oceniana biorąc pod uwagę regulację Kodeksu cywilnego (art. 23 i 24 KC w zw. z art. 43 KC).
W kontekście dwupodziału praw autorskich i pokrewnych na osobiste i majątkowe, roszczenia cywilnoprawne z tytułu ich naruszenia można z kolei podzielić na trzy zasadnicze grupy:
– 1) wspólne dla naruszeń (zagrożeń) praw osobistych i praw majątkowych – są nimi roszczenia o zaniechanie przez sprawcę bezprawnych działań oraz o naprawienie wyrządzonej uprawnionemu szkody,
– 2) właściwe tylko dla naruszeń praw osobistych – są nimi roszczenia o usunięcie skutków naruszenia, np. przez złożenie oświadczenia o odpowiedniej treści i formie oraz o zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej: poszkodowanemu tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo na wskazany przez uprawnionego cel społeczny,
– 3) właściwe tylko dla naruszeń praw majątkowych – są nimi roszczenia o wydanie uzyskanych korzyści albo o zapłatę stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia (w podwójnej lub potrójnej wysokości) oraz o zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej na Fundusz Promocji Twórczości (to ostatnie aktualne tylko dla naruszeń praw majątkowych dokonywanych w ramach prowadzonej przez sprawcę działalności gospodarczej).
Najnowsze komentarze