Zarządzenie tymczasowe

Sąd, który wydał zarządzenie tymczasowe, może je zmienić lub uchylić na wniosek dłużnika w każdym czasie (dopóki trwa zabezpieczenie), gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia albo gdy dłużnik złoży do depozytu sądowego sumę wystarczającą do zabezpieczenia (art. 742 § 1 i 2 k.p.c.). Postanowienie w tym wypadku może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy, którą wyznaczyć można oddzielnie bądź łącznie z rozpoznaniem istoty sprawy. Za postanowienie zmieniające zarządzenie tymczasowe uznać można tylko takie, którym uwzględniono wniosek dłużnika (na jego korzyść) natomiast żądanie wierzyciela o zwiększenie zakresu uzyskanego już zabezpieczenia traktować należy jako wniosek o dodatkowe zabezpieczenie, który może zostać rozpoznany na posiedzeniu niejawnym.

W razie prawomocnego odrzucenia pozwu, oddalenia żądania lub umorzenia postępowania w sprawie, zabezpieczenie upada (art. 744 k.p.c.). Oznacza to, że zarządzenie tymczasowe pozbawione zostało skuteczności. Nie powoduje to jednak z mocy prawa umorzenia przeprowadzonych na podstawie zarządzenia tymczasowego czynności egzekucyjnych, potrzebne jest zatem zgłoszenie przez dłużnika odpowiedniego wniosku do organu egzekucyjnego (art. 825 pkt 2 k.p.c.).

O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orze-czeniu kończącym postępowanie w sprawie (art. 745 § 1 k.p.c.).

W postępowaniu nieprocesowym dopuszczalne są wnioski o zabezpieczenie wniosku, jeżeli możliwe jest to w ogóle ze względu na rodzaj danego postępowania, zależnie zwłaszcza od wykonalności postanowienia orzekającego co do istoty sprawy (np. w sprawach o dział spadku i zniesienie współwłasności). Zabezpieczenie z urzędu sąd może postanowić w sprawie, która mogła zostać wszczęta z urzędu.