Bez większych przeszkód w pierwszej kolejności zatwierdzone zostały tabele wynagrodzeń dla twórczych i wykonawczych środowisk plastyków oraz aktorów (zgłoszone odpowiednio przez Związek Polskich Artystów Plastyków oraz Związek Artystów Scen Polskich).
Mimo iż minimalny charakter stawek łagodzi powyższe kontrowersje, casus tabel wykonawczych ujawnia ewidentne minusy konstrukcyjne systemu zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi. Chodzi tutaj z jednej strony o jednoczesne upoważnienie kilku organizacji, reprezentujących te same środowiska, do działania na identycznych polach eksploatacji, co stanowi naturalne źródło konfliktu.
Po drugie zaś, poważnym mankamentem jest brak skoordynowania poczynań samej Komisji, która działa na zasadzie powoływania niezależnych, kilkuosobowych składów spośród jej członków. Składy te nie mają obowiązku uzgadniania między sobą stanowisk w rozpatrywanych odrębnie, przy okazji zatwierdzania tabel wynagrodzeń, analogicznych kwestiach, wobec czego orzeczenia Komisji w tym zakresie są siłą rzeczy mało spójne, co nie służy kształtowaniu się jednolitej praktyki, utrudniając korzystanie z zatwierdzonych stawek.
Najnowsze komentarze