Sąd wojewódzki w drugiej instancji
Sąd wojewódzki w drugiej instancji i sąd apelacyjny rozpoznaje sprawy w składzie trzech sędziów zawodowych także wówczas, gdy rozpoznaje środek odwoławczy na posiedzeniu niejawnym (art. 375, 376 § 1, art. 387 § 1 k.p.c.). Wyjątkowo – sprawy z zakresu prawa pracy sąd drugiej instancji rozpoznaje w składzie jednego sędziego i dwóch ławników także wówczas, gdy dopuszczalne jest rozpoznanie środka odwoławczego na posiedzieniu niejawnym (art. 477 § 2 w zw. z art. 47 § 3 k.p.c.). Natomiast sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd wojewódzki rozpoznaje w pierwszej (jedynej) instancji, a zatem – w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego oraz dwóch ławników (art. 4778 w zw. z art. 47 § 1 k.p.c.).
W składzie sądzącym sądu rejonowego lub wojewódzkiego, złożonym z sędziów zawodowych, może brać udział tylko jeden sędzia innego sądu, również i w tym wypadku, gdyby zachodziła możliwość wyznaczenia do tego składu dwóch czy nawet trzech sędziów sądu bezpośrednio wyższego (art. 24 § 2 u.s.p.).
Jeśli w składzie trzech sędziów zawodowych uczestniczy prezes lub wiceprezes sądu albo przewodniczący wydziału, to do niego należy przewodnictwo nawet wówczas, gdy w składzie znajduje się sędzia sądu wyższego w każdym bądź razie nie może być przewodniczącym takiego składu uczestniczący w nim sędzia sądu niższego (art. 24, 84 u.s.p.).
Poza tym, jeśli chodzi o przewodniczenie składowi orzekającemu sędziów tego samego stopnia, przyjmuje się kryterium zwyczajowe starszeństwa służbowego, o którym decyduje kolejno:
– czas trwania służby na stanowisku
– czas zaszeregowania do tej samej lub wyższej grupy uposażenia
– ogólny czas pełnienia funkcji sędziego lub prokuratora
– wiek.
W praktyce sądowej często decydują w tej kwestii rozwiązania celowości o we.
Dodaj komentarz