Decyzja odnośnie zawiadomienia prokuratora

Sąd zawiadamia prokuratora o każdej sprawie, w której udział jego uważa za potrzebny (art. 59 k.p.c.), kierując się kryteriami omówionymi na wstępie. W szczególnej np. sytuacji, jeżeli sąd dojdzie do przekonania, że strona znajduje się w stanie psychicznym wyłączającym świadome i swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, który zagraża jej interesom, powinien uznać udział prokuratora w sprawie za potrzebny i zawiadomić go o tym, w razie zaś wystąpienia prokuratora z wnioskiem o ubezwłasnowolnienie tej strony, sąd powinien zawiesić postępowanie w sprawie (art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.) jednakże, gdy osoba chora psychicznie działa w procesie mimo swej choroby należycie i nic nie wskazuje na zagrożenie jej interesów, wówczas zawiadomienie prokuratora jest zbędne.

Decyzję co do zawiadomienia prokuratora sąd podejmuje w formie postanowienia – z reguły – jednocześnie z nadaniem sprawie biegu lub później. W piśmie skierowanym do prokuratora wojewódzkiego lub rejonowego – w zależności od tego, czy proces toczy się przed sądem wojewódzkim czy przed sądem rejonowym – należy podać zwięźle stan sprawy i w miarę potrzeby przesłać akta. Dotyczy to także sytuacji, gdy prokurator zwrócił się do sądu o zawiadamianie go o wszystkich sprawach określonego rodzaju (§ 128 i 129 reg.).

Obok prokuratora możliwy jest jeszcze udział w procesie cywilnym – w wypadkach przewidzianych w kodeksie dla ochrony praw obywateli – określonych organizacji społecznych, których zadanie nie polega na prowa-dzeniu działalności gospodarczej (art. 8 i 61 k.p.c.).