Wytoczenie powództwa

Wytoczenie powództwa następuje przez wniesienie pozwu, które jest pierwszą czynnością procesową w sprawie. Pozew powinien czynić zadość warunkom przepisanym dla pierwszego pisma procesowego oraz warunkom szczególnym (art. 187 k.p.c.), a więc powinien nadto zawierać:

– dokładnie określone żądanie – zależnie od konkretnej sytuacji materialnoprawnej, z której wynikła potrzeba dochodzenia roszczenia

– przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie

– w sprawie o prawa majątkowe – oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sporu jest określona kwota pieniężna, która stanowi wówczas wartość przedmiotu sporu

– przytoczenie okoliczności uzasadniających właściwość sądu, gdy z samej treści pozwu to nie wynika (chodzi bowiem o to, aby sąd nie uznał się za niewłaściwy i nie przekazał sprawy innemu sądowi).

Do pozwu w sprawie gospodarczej powód powinien dołączyć odpis reklamacji lub wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania i oświadczenia co do stanowiska pozwanego w tym przedmiocie oraz informację lub odpis pism o próbie wyjaśnienia spornych kwestii w drodze rokowań (art. 47912 § 1 k.p.c.).

Poza podaną obligatoryjną treścią pozew może zawierać treść fakultatywną, a więc np. wnioski o zabezpieczenie powództwa, o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności i przeprowadzenie rozprawy w nieobecności powoda oraz wnioski służące do przygotowania rozprawy, a w szczególności wnioski o:

– wezwanie na rozprawę wskazanych przez powoda świadków i biegłych

– dokonanie oględzin

– polecenie pozwanemu dostarczenia na rozprawę dokumentu będącego w jego posiadaniu, a potrzebnego do przeprowadzenia dowodu, lub przedmiotu oględzin

– zażądanie na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich.

Pozew sądu pierwszej instancji

Pozew powinien zostać wniesiony do sądu pierwszej instancji, wła-ściwego miejscowo i rzeczowo na podstawie przepisów kodeksu.