Za Skarb Państwa podejmuje czynności procesowe organ państwowej jednostki organizacyjnej, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie, lub organ jednostki nadrzędnej. Obowiązkiem sądu jest dbać o to, aby w każdej sprawie przeciwko Skarbowi Państwa był on reprezentowany przez właściwą jednostkę organizacyjną gdy zaś jest ona wadliwie oznaczona, powinien zawiadomić o toczącym się sporze właściwy organ.
Przedstawiciel ustawowy lub organ, o którym była mowa, obowiązany jest wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności procesowej (art. 68 k.p.c.). Chodzi tu o dokument (zaświadczenie) mający pełną moc dowodową (odpowiadający wymaganiom przewidzianym w art. 244 k.p.c.), o którego przedstawienie wzywa sąd, a nie przewodniczący.
Dla strony nie mającej zdolności procesowej, która nie ma przedstawiciela ustawowego, jak również dla strony nie mającej organu powołanego do jej reprezentowania, sąd – na wniosek strony przeciwnej – ustanowi kuratora, jeżeli strona ta podejmie przeciwko drugiej stronie czynność procesową nie cierpiącą zwłoki (art. 69 k.p.c.). Dzieje się to w wypadku, gdy – w świetle okoliczności sprawy – mogłaby dla strony powstać szkoda wskutek oczekiwania na ustanowienie przedstawiciela ustawowego lub organu w normalnym trybie (np. w związku z koniecznością złożenia wniosku o wydanie zarządzenia tymczasowego). Wniosek
0 ustanowienie kuratora wymaga uzasadnienia, a na żądanie sądu powinien zostać uprawdopodobniony. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym. W sprawach z zakresu prawa pracy w razie potrzeby ustanowienia dla strony kuratora – postanowienie, o którym mowa, może zapaść również z urzędu (art. 460 § 2 k.p.c.).
Zwrócić trzeba uwagę, że rola ustanowionego kuratora nie ogranicza się do odbioru pism procesowych, ale obowiązany jest on rzeczywiście zastępować stronę w podejmowaniu celowych i koniecznych czynności.
Najnowsze komentarze