Zdziwiony tym stwierdzeniem pan X zdecydował się na dochodzenie swoich roszczeń w oparciu o przepisy ustawy. Po jej przestudiowaniu doszedł do wniosku, iż najwłaściwsze będzie w przedstawionym powyżej stanie faktycznym sięgnięcie po jej art. 57 ust. 1 i 2. Zdaniem pana X, to producent Y ponosi odpowiedzialność za to, iż zamówiona muzyka nie została zgodnie z umową rozpowszechniona, ponieważ producent nie może tłumaczyć się niedostosowaniem określonej kompozycji do koncepcji filmu, jeśli przy zawieraniu umowy nie zgłaszał takich wątpliwości, a jednocześnie nie przeprowadził w odpowiednim czasie weryfikacji propozycji różnych kompozytorów, co pozwoliłoby mu na wybranie do realizacji muzyki najodpowiedniejszej.
Powstaje jednak pytanie, jakie roszczenia przysługują w takiej sytuacji panu X. Art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przewiduje w sumie pięć roszczeń. Z tego względu, iż w części są to roszczenia alternatywne (dwie pary takich roszczeń), w części zaś roszczenia dodatkowe (trzy), będące jednocześnie częściowo roszczeniami alternatywnymi (por. uwagi wyżej), pan X będzie mógł zgłosić maksymalnie trzy z powyższych roszczeń: tzn. dwa roszczenia alternatywne, w tym jedno będące jednocześnie roszczeniem dodatkowym (roszczenia o odszkodowanie lub o podwójne wynagrodzenie przy jednoczesnym odstąpieniu od umowy lub jej wypowiedzeniu) oraz jedno roszczenie dodatkowe występujące pojedynczo, którym jest roszczenie o zwrot uzyskanych z tytułu umowy przez producenta Y korzyści.
Najnowsze komentarze