Oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu

Oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu (zrzeczeniu się roszczenia) może następie w piśmie procesowym lub ustnie do protokołu rozprawy. Odwołanie tego oświadczenia procesowego jest dopuszczalne z przyczyn uzasadniających uchylenie się od skutków jego złożenia (np. w razie błędu lub podstępu) dopóty, dopóki postępowanie w następstwie cofnięcia pozwu nie zostało prawomocnie umorzone możliwe jest zatem zamieszczenie odwołania oświadczenia o cofnięciu pozwu w zażaleniu na postanowienie w przedmiocie umorzenia postępowania.

Do chwili rozpoczęcia rozprawy pozew może zostać cofnięty bez zgody pozwanego, natomiast przed uprawomocnieniem się wyroku i przed jego zaskarżeniem (choćby przez jedną ze stron) pozew może zostać cofnięty za zezwoleniem pozwanego, bez tego zaś zezwolenia wtedy, gdy z cofnięciem pozwu połączone jest zrzeczenie się roszczenia (art. 332 § 2 k.p.c.). Gdy cofnięcie pozwu nastąpiło poza rozprawą, niezłożenie przez pozwanego oświadczenia w tym przedmiocie – w zakreślonym mu przez przewodniczącego dwutygodniowym terminie – albo zgłoszenie przez niego w związku z tym jedynie żądania przyznania mu zwrotu kosztów procesu należy uważać za wyrażenie zgody na cofnięcie pozwu.

W wypadku współuczestnictwa w sporze pozew może być cofnięty przez każdego z powodów i przeciwko każdemu z pozwanych, z wyjątkiem jednak wypadków współuczestnictwa koniecznego w razie współuczestnictwa jednolitego do cofnięcia pozwu połączonego ze zrzeczeniem się roszczenia wymagana jest zgoda wszystkich powodów.

Prokurator może skutecznie cofnąć wniesiony przez siebie pozew, jeżeli osoba, na rzecz której powództwo zostało wytoczone, nie wstąpiła do sprawy w charakterze powoda. Dotyczy to także wypadku, gdy organizacja społeczna wytoczyła powództwo na rzecz oznaczonej osoby. Poza tym prokurator nie jest ograniczony w cofnięciu pozwu wniesionego wyłącznie w interesie społecznym lub dla ochrony praworządności np. powództwo o unieważnienie uznania dziecka prokurator wytacza na podstawie własnego, samodzielnego uprawnienia materialnoprawnego w sytuacji więc, gdy żadnemu z pozwanych nie przysługuje tego rodzaju uprawnienie z tej przyczyny, że termin do wytoczenia powództwa upłynął bądź nie nadszedł, żaden z nich nie może wpłynąć na ograniczenie dyspozycji prokuratora co do cofnięcia pozwu, choćby nastąpiło to po rozpoczęciu rozprawy.

Interwenient uboczny, nawet samoistny, nie może nigdy skutecznie cofnąć pozwu, gdyż czynność ta jest ze swej istoty sprzeczna z czynnoścą wniesienia pozwu przez stronę.