Zarówno umowa rozporządzająca

Zarówno umowa rozporządzająca, jak i licencyjna, mogą być oczywiście bardziej szczegółowo klasyfikowane, np. z wyróżnianiem umów odpłatnych i nieodpłatnych (kategoria umów odpłatnych wiąże się z kwestią wynagrodzeń, która omówiona zostanie w kolejnym punkcie niniejszego rozdziału). Te dalsze podziały właściwe są dla umów w ogólności, stąd też nie będą tutaj bliżej przedstawiane.

Na wnikliwe omówienie zasługuje natomiast zróżnicowanie umów licencyjnych, posiadających duże praktyczne znaczenie. Z ustawy wynika bowiem duża ich różno-rodność, wynikająca z wielowariantowości sposobów udostępniania dzieł chronionych przez osoby uprawnione do ich eksploatowania. W obrębie umów licencyjnych zaznaczają się trzy następujące, dichotomiczne podziały:

– 1) na licencje właściwe i sublicencje,

– 2) na licencje wyłączne i niewyłączne oraz

– 3) na licencje pełne i niepełne.

W przypadku pierwszego rozgraniczenia kontraktów

W przypadku pierwszego rozgraniczenia kontraktów licencyjnych kryterium podziału jest osoba udzielająca licencji. W zależności od tego, czy jest to podmiot praw autorskich lub praw pokrewnych, a więc osoba wyłącznie uprawniona z tytułu powstania danego dzieła, czy też licencjobiorca, umowy licencyjne traktowane są bądź jako licencje właściwe, bądź jako tzw. sublicencje.

Sublicencje są w gruncie rzeczy również licencjami, z tym że zakres płynących z nich uprawnień, w porównaniu do licencji właściwych, jest zazwyczaj dużo węższy, ponieważ stanowią one transakcje pochodne w stosunku do tych ostatnich, osadzone w ich treści. Sublicencje z kolei mogą być różnicowane na pierwotne, tzn. udzielane przez licencjobiorców oraz dalsze, w których licencjodawcami są subli- cencjobiorcy, choć w praktyce dominują pierwsze z nich.