Wezwanie na rozprawę – rozwinięcie

Tożsamość roszczeń istnieje jedynie wówczas, gdy identyczny jest nie tylko przedmiot, ale i podstawa sporu. Stan sprawy w toku kończy się dopiero z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania.

Następnym zasadniczym skutkiem doręczenia pozwu jest możność podjęcia przez pozwanego obrony w sprawie, przy czym jednym ze środków tej obrony jest wytoczenie powództwa wzajemnego.

Ponadto z chwilą doręczenia pozwu – zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa objętych sporem nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy (zbywca pozostaje nadal stroną legitymowaną w sprawie) jest to zatem wyjątek od zasady, że sąd ocenia stan sprawy według chwili orzekania. Nabywca jednak może wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej (zmiana stron).

Wymienione skutki doręczenia pozwu następują również z chwilą doręczenia pozwanemu odpisu protokołu, do którego powództwo zostało ustnie zgłoszone. Ponadto takie same skutki wywołuje doręczenie powodowi pozwu wzajemnego.

Z doręczeniem pozwu łączy się – poza skutkami procesowymi – skutki przewidziane w przepisach prawa materialnego (patrz np. art. 445 § 3, art. 940 § 2 k.c., art. 19 k.r.o.). Ponadto z doręczeniem pozwu prawo materialne wiąże obowiązek przypozwania (np. art. 261, 573-576 k.c.) oraz obowiązek świadczenia temu z dłużników solidarnych, który wytoczył powództwo (art. 367 § 2 k.c.).

Po wyznaczeniu rozprawy przewodniczący wydziału (przewodniczący posiedzenia) kontroluje terminowość i prawidłowość wykonania zarządzeń przez sekretariat, zaznajamia się z wpływającymi do akt pismami oraz w miarę potrzeby wydaje dalsze zarządzenia (np. co do ponowienia zawiadomień i wezwań) czuwa ponadto, aby w sprawie rozpoznawanej w składzie trzyosobowym członkowie tego składu zaznajomili się z aktami sprawy przed rozprawą, a nadto decyduje o tym, czy w sprawie ma się odbyć narada wstępna (§ 67 reg.).