W aspekcie podmiotowym można je podzielić na dwie grupy:

– 1) przysługujące podmiotom wyłącznie uprawnionym, tzn. twórcom i artystom wykonawcom,

– 2) przysługujące zamawiającym.

Ad 1). Do roszczeń pierwszego rodzaju należą roszczenia przewidziane przez ustawę w czterech następujących sytuacjach:

– a) zagrożenia istotnych interesów twórczych lub wykonawczych (art. 56 ust. 1 i 3, art. 59 oraz art. 92 ustawy),

– b) braku rozpowszechnienia w umówionym terminie utworu lub artystycznego wykonania, za które nabywca lub licencjobiorca nie ponoszą odpowiedzialności (art. 57 ust. 1, art. 59 i art. 92 ustawy),

– c) braku rozpowszechnienia w umówionym terminie utworu lub artystycznego wykonania, za które nabywca lub licencjobiorca ponoszą odpowiedzialność (art. 57 ust. 2, art. 59 i art. 92 ustawy) oraz

– d) rozpowszechnienia utworu lub artystycznego wykonania w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, które mogą budzić sprzeciw twórcy (artysty wykonawcy) (art. 58, art. 59 i art. 92 ustawy).

Ad 2). Roszczenia drugiej grupy wystąpić mogą w trojakiego rodzaju sytuacjach: – a) niedostarczenia utworu lub artystycznego wykonania w przewidzianym umową terminie (art. 54 ust. 2, art. 59 i art. 92 ustawy),

– b) wystąpienia usterki utworu lub artystycznego wykonania, za które przyjmujący zamówienie ponosi odpowiedzialność (art. 55 ust. 1, art. 59 i art. 92 ustawy) oraz

– c) wystąpienia wad prawnych utworu lub artystycznego wykonania (art. 55 ust. 2, art. 59 i art. 92 ustawy).