Ustanie przyczyny zawieszenia

Sąd obowiązany jest podjąć postępowanie z urzędu, gdy ustanie przyczyna zawieszenia, w szczególności:

– w razie śmierci strony – z chwilą zgłoszenia się lub wskazania następców prawnych zmarłego albo z chwilą ustanowienia kuratora spadku

– w razie utraty zdolności sądowej – z chwilą ustalenia ogólnego następcy prawnego

– w razie braku przedstawiciela ustawowego – z chwilą jego ustanowienia

– gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania – z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia kończącego to postępowanie sąd może jednak i przedtem, stosownie do okoliczności, podjąć postępowanie (art. 180 k.p.c.).

Sąd powinien z urzędu podjąć postępowanie także wtedy, gdy wbrew swemu poprzedniemu postanowieniu dojdzie do wniosku, że przyczyna zawieszenia nie istniała dlatego, że postanowienie to oparte było na błędzie co do stanu faktycznego (np. co do zgonu strony) lub na błędzie prawnym. Nie stoi temu na przeszkodzie prawomocność postanowienia o zawieszeniu, gdyż postanowienie o podjęciu nie jest równoznaczne z uchyleniem postanowienia o zawieszeniu. Także przy rozważaniu przesłanek umorzenia zawieszonego postępowania (art. 182 § 1 k.p.c.) sąd obowiązany jest podjąć postępowanie w razie stwierdzenia nieistnienia podstawy do jego zawieszenia.