Niesumienne postępowanie stron cz. III

Jeśli przewodniczący stwierdzi, że wniosek jest spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny, powinien skierować sprawę na posiedzenie niejawne w celu odrzucenia go (art. 171 k.p.c.). Braki polegające na nieuprawdopodobnieniu niezawinienia strony w uchybieniu terminu oraz na niedokonaniu jednocześnie ze złożeniem wniosku czynności procesowej, co do której nastąpiło uchybienie terminu, powinny zostać usunięte na zarządzenie przewodniczącego. Odrzucenie zatem wniosku wprost może nastąpić wtedy, gdy uchybienie nie pociąga za sobą dla strony ujemnych następstw, gdy strona we wniosku nie powołuje się na brak swej winy, gdy przywrócenie terminu z przyczyn szczególnych jest niedopuszczalne (art. 170 k.p.c.)) lub gdy z samej treści wniosku wynika, że złożony on został z uchybieniem terminu ustawowego.

Wniosek może zostać rozpoznany (uwzględniony lub oddalony) na posiedzeniu niejawnym. Wyznaczenie rozprawy będzie konieczne wtedy, gdy należy dopuścić dowód z przesłuchania świadków lub stron.

Zgłoszenie wniosku o przywrócenie terminu nie wstrzymuje postępowania w sprawie ani wykonania orzeczenia sąd może jednak – na wniosek strony lub z urzędu – wstrzymać postępowanie lub wykonanie orzeczenia zależnie od okoliczności sprawy (art. 172 k.p.c.).

W sprawach z zakresu prawa pracy odrębnie przewidziana jest możliwość przywrócenia terminów ustawowych, obowiązujących przy wniesieniu przez pracownika pozwu z odwołaniem od wypowiedzenia umowy o pracę, z żądaniem przywrócenia do pracy lub odszkodowania oraz z żądaniem nawiązania stosunku pracy (264 i 265 k.p.).