Interes prawny przy interwencji ubocznej

Interes prawny przy interwencji ubocznej oznacza obiektywną, a więc rzeczywiście istniejącą w świetle obowiązujących przepisów prawnych, potrzebę rozstrzygnięcia sprawy na korzyść jednej ze stron i wynikającą z niej potrzebę działania, uzasadnioną koniecznością ochrony swojej sfery prawnej. W praktyce interes prawny zachodzi najczęściej wówczas, gdy spełnione są przesłanki przypozwania (o czym dalej).

Wstępienie swe do sprawy interwenient uboczny powinien zgłosić w piśmie, w którym poda, jaki ma interes prawny we wstąpieniu i do której ze stron przystępuje. Pismo to należy doręczyć obu stronom. Interwenient uboczny może ze wstąpieniem do sprawy połączyć dokonanie także innej czynności procesowej, np. wniesienie środka zaskarżenia.

Każda ze stron może zgłosić opozycję (w piśmie procesowym lub ustnie na rozprawie) przeciwko wstąpieniu interwenienta, jednakże nie później niż przy rozpoczęciu najbliższej rozprawy, tj. pierwszego lub ko-

lejnego posiedzenia wyznaczonego na rozprawę po doręczeniu stronie pisma, w którym interwenient zgłosił swe wstąpienie do sprawy. Sąd oddali opozycję – po przeprowadzeniu co do niej rozprawy – jeżeli interwenient uprawdopodobni, że ma interes prawny we wstąpieniu do sprawy. Badanie interesu prawnego zgłaszającego interwencję nie może nastąpić przez sąd z urzędu. Mimo wniesienia opozycji interwenient uboczny bierze udział w sprawie do chwili, gdy orzeczenie uwzględniające opozycję nie stanie się prawomocne. W razie zaś prawomocnego uwzględnienia opozycji czynności interwenienta uważane będą za niebyłe. Interwenientowi ubocznemu należy od chwili jego wstąpienia do sprawy doręczać, tak jak stronie, zawiadomienia o posiedzeniach sądowych oraz orzeczenia sądu, które zapadły po jego wstąpieniu do sprawy.