Postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym wiąże sąd od chwili, w której zostało podpisane wraz z uzasadnieniem, jeżeli zaś sąd postanowienia nie uzasadnia – od chwili podpisania sentencji (art. 358 k.p.c.). Natomiast postanowienie wydane na posiedzeniu jawnym wiąże sąd od chwili jego ogłoszenia (art. 332 § 1 w zw. z art. 361 k.p.c.). Postanowienia nie kończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne (art. 359 k.p.c. patrz jednak w zw. z tym art. 26 i 200 § 2 k.p.c.). Przez „zmianę okoliczności sprawy” rozumieć należy wszelkie zmiany okoliczności faktycznych sprawy, jak również zmiany obowiązujących przepisów prawnych umożliwiające wydanie postanowienia o odmiennej treści. Sąd nie może natomiast uchylić lub zmienić postanowienia tylko na tej podstawie, że te same okoliczności sprawy wymagają odmiennej oceny, gdyż dokonana uprzednio była nieprawidłowa.
Postanowienia stają się skuteczne w takim zakresie i w taki sposób, jaki wynika z ich treści, z chwilą ogłoszenia, a jeżeli ogłoszenia nie było – z chwilą podpisania sentencji (art. 360 k.p.c.). W procesie tylko nieliczne postanowienia (np. w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego) nadają się do wykonania w drodze egzekucji. Postanowienia nie korzystają z powagi rzeczy osądzonej (jąk-wyrokf)^ „
Przy wydawaniu postanowień obowiązują zasady orzekania dotyczące wydania wyroku, stosowanie jednak tych zasad musi być „odpowiednie”, a więc wymaga uwzględnienia istotnych różnic między postanowieniem a wyrokiem, jako orzeczeniem rozstrzygającym co do istoty sprawy.
Najnowsze komentarze