Uprawnienia kuratora

Kurator uprawniony jest do otrzymania za swoje czynności wynagrodzenia, którego wysokość zależy od nakładu jego pracy oraz od rodzaju i stopnia zawiłości sprawy, a ustala się je według przepisów w sprawie wynagrodzenia adwokatów za wykonywanie czynności zawodowych.

Wysokość wynagrodzenia kuratorów będących adwokatami nie może przekraczać stawek zasadniczego wynagrodzenia, a wysokość wynagrodzenia innych kuratorów – pięćdziesięciu procent tych stawek. Wypłata przyznanego kuratorowi wynagrodzenia następuje na podstawie postanowienia sądu rozpoznającego sprawę.

Poza doręczeniem pisma do rąk kuratora istnieje możliwość doręczenia pisma stronie nieznanej z miejsca pobytu przez wywieszenie go w budynku sądowym. Dotyczy to jednak tylko pisma, które nie wywołuje potrzeby podjęcia obrony przez adresata (np. doręczenie orzeczenia nie podlegającego zaskarżeniu), w takim bowiem wypadku ustanowienie kuratora nie jest wymagane. Także i tutaj jednak konieczną przesłanką wydania przez przewodniczącego zarządzenia o dokonaniu doręczenia w taki sposób jest również uprawdopodobnienie, że miejsce strony nie jest znane. Doręczenie staje się skuteczne z upływem miesiąca od dnia wywieszenia (jest to termin ustawowy). Doręczenie pisma przez wywieszenie nie ma zastosowania do organizacji, o których była mowa.

Jeżeli okaże się, że żądanie ustanowienia kuratora lub wywieszenie pisma nie było uzasadnione, sąd obowiązany jest zarządzić doręczenie pisma w sposób właściwy, przy czym w miarę potrzeby należy znieść – na wniosek strony zainteresowanej – postępowanie przeprowadzone z udziałem kuratora lub po wywieszeniu pisma w budynku sądowym. Podkreślenia w związku z tym wymaga, że pierwszą z wymienionych czynności podejmuje sąd z urzędu, drugą natomiast – wyłącznie na wniosek strony zainteresowanej. Strona ta nie może domagać się zniesienia postępowania, gdy samo ustanowienie kuratora było prawidłowe, lecz kurator – jej zdaniem – nie wywiązał się należycie ze swoich obowiązków.

Doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie (art. 135 k.p.c.) obowiązuje jednak zachowanie kolej-ności tych miejsc. Mieszkaniem Jest lokal, w którym adresat przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25-28 k.c.). Doręczenie dokonane osobie pozbawionej wolności na adres miejsca jej stałego zamieszkania jest prawnie bezskuteczne, jeżeli fakt pozbawienia wolności jest sądowi znany.

W dni ustawowo uznane za wolne od pracy, jak również w porze nocnej doręczać można pisma tylko w wyjątkowych wypadkach, na podstawie uprzedniego zarządzenia prezesa sądu za porę nocną uważa się czas od godziny dwudziestej pierwszej do godziny siódmej (art. 134 k.p.c.). Adresat może odmówić przyjęcia pisma w razie próby doręczenia w czasie niewłaściwym, jeżeli jednak przyjął pismo bez zastrzeżeń – doręczenie jest skuteczne.