Nie może tu jednak wchodzić w grę zaspokojenie roszczenia przez pozwanego, w takim bowiem wypadku dochodzone roszczenie staje się bezzasadne i podlega oddaleniu.
W ramach kontroli dopuszczalności cofnięcia pozwu sąd nie udziela swej zgody na tę czynność procesową, a swój sprzeciw wyraża w ten sposób, że pomimo złożenia przez powoda odpowiedniego oświadczenia o cofnięciu pozwu, kontynuuje postępowanie, o czym zawiadamia strony, a o przyczynach uznania cofnięcia pozwu za niedopuszczalne wypowiada się w uzasadnieniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie (§ 162 reg.).
W postępowaniu nieprocesowym po rozpoczęciu posiedzenia albo po złożeniu przez któregokolwiek z uczestników oświadczenia na piśmie cofnięcie wniosku jest skuteczne tylko wtedy, gdy uczestnicy nie sprzeciwiają się temu w wyznaczonym przez sąd terminie (art. 512 k.p.c.). Wymieniony termin (sądowy) powinien być z reguły nie krótszy niż dwa tygodnie (analogicznie do terminu w związku z cofnięciem pozwu) przy czym jego wyznaczenie ma sens tylko wtedy, gdy żaden z uczestników (np. obecnych na ostatnim posiedzeniu, przed rozpoczęciem którego nastąpiło cofnięcie wniosku) nie sprzeciwił się cofnięciu wniosku. Jeżeli przed rozpoczęciem posiedzenia nastąpiło cofnięcie wniosku, odroczenie tego posiedzenia w celu wyznaczenia terminu do złożenia oświadczenia co do cofnięcia wniosku jest celowe tylko wtedy, gdy na posiedzenie to nie stawili się niektórzy uczestnicy, gdyż obecni na posiedzeniu powinni od razu złożyć oświadczenie co do cofnięcia wniosku. Jednakże ich sprzeciw byłby bezprzedmiotowy w razie cofnięcia wniosku połączonego ze zrzeczeniem się roszczenia przez wnioskodawcę.
Cofnięcie wniosku jest bezskuteczne w sprawie, której wszczęcie mogło nastąpić z urzędu. Sąd także powinien wyrazić swój sprzeciw na cofnięcie wniosku, jeżeli byłoby ono niezgodne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo rażąco naruszało usprawiedliwiony interes osób uprawnionych.
Najnowsze komentarze