Brak zdolności procesowej jednej ze stron sąd uwzględnia z urzędu w każdym stanie sprawy, a więc aż do prawomocnego jej zakończenia. Brak ten najczęściej można uzupełnić, do czego sąd powinien dążyć (art. 70
1 71 k.p.c.), wyznaczając w tym celu – postanowieniem – stronie zainteresowanej odpowiedni termin, w sytuacjach zaś, w których ustanowienie przedstawiciela ustawowego powinno nastąpić z urzędu, należy zwrócić się do właściwego sądu opiekuńczego.
Sąd może dopuścić tymczasowo do czynności stronę nie mającą zdolności procesowej albo osobę nie mającą należytego ustawowego umocowania (np. zamiast odroczyć w tym celu rozprawę) z zastrzeżeniem, że przed upływem wyznaczonego terminu braki będą uzupełnione, a czynności zatwierdzone przez powołaną do tego osobę. Jeżeli natomiast braków powyższych nie można uzupełnić lub nie zostały one uzupełnione, sąd zniesie postępowanie w zakresie, w jakim jest ono dotknięte brakami, i w miarę potrzeby wyda odpowiednie postanowienie (np. w przedmiocie odrzucenia pozwu).
Współuczestnictwo w sporze istnieje wówczas, gdy stroną pro-cesową (powodem lub pozwanym) jest większa liczba osób (fizycznych lub prawnych) polega zaś ono najczęściej na tzw. podmiotowym łączeniu roszczeń. Nie można jednak uważać, że dochodzi do współuczestnictwa wskutek samego połączenia przez sąd kilku spraw cywilnych do łącznego rozpoznania, ma to bowiem tylko charakter techniczny. Współuczestnictwo może istnieć od początku procesu lub powstać w jego toku (np. wskutek zmiany stron).
Najnowsze komentarze