Natomiast, podobnie jak przy zwalczaniu naruszeń praw osobistych, sankcje dla winowajcy są kwalifikowane przez fakt jego działania w sposób zawiniony. Nie ma jednak praktycznego znaczenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia z winą umyślną, czy też jedynie z lekkomyślnością czy niedbalstwem, czyli nieumyślnym zachowaniem. Jest to dla podmiotu dochodzącego ochrony informacja o tyle istotna, iż udowodnienie umyślnego naruszenia jest zazwyczaj o wiele trudniejsze niż wykazanie, że naruszyciel bezprawnie skorzystał z chronionego dobra w sposób nieumyślny, np. mając możliwość i obowiązek przypuszczania, że eksploatowane przez niego dzieło jest cudzym utworem.
Poza głównymi roszczeniami o zaniechanie naruszenia (w przypadku wszelkich działań, bez względu na winę sprawcy) oraz o naprawienie wyrządzonej szkody (w przypadku działań zawinionych) podmiot praw majątkowych ma możliwość zgłoszenia jednego z dwóch alternatywnie określonych w ustawie roszczeń:
– 1) o wydanie uzyskanych korzyści albo
– 2) o zapłacenie stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia (art. 79 ust. 1 ustawy).
Najnowsze komentarze