– imię, nazwisko i miejsce zamieszkania wezwanego
– sąd oraz miejsce i czas rozprawy
– strony i przedmiot sprawy
– skutki niestawiennictwa – zależne od tego, kogo wezwanie dotyczy (np. w wypadku niestawiennictwa świadka mogą być w stosunku do niego zastosowane środki przymusu, w wypadku niestawiennictwa pozwanego może być wydany wyrok zaoczny).
Oznaczenie w wezwaniu, że celem posiedzenia sądowego jest właśnie rozprawa, wiąże sąd, błędne zaś oznaczenie tego celu, np. przez podanie posiedzenia pojednawczego zamiast rozprawy, może spowodować nieprzybycie strony na rozprawę i tym samym pozbawienie jej możności obrony swych praw.
Doręczenie pozwu nie może nastąpić w postaci tzw. obwieszczenia publicznego ani też przez pozostawienie go w aktach ze skutkiem doręczenia stronie zamieszkałej za granicą, jeżeli nie wskazała pełnomocnika do doręczeń w kraju. Jeżeli miejsce pobytu pozwanego nie jest znane, doręczenie pozwu może następie tylko do rąk kuratora ustanowionego przez sąd (art. 143, 145, 1135 § 2 k.p.c.). W razie niedoręczenia pozwanemu pozwu, należy wezwać powoda do podania sądowi właściwego adresu i w tym celu wyznaczyć mu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie tego terminu postępowanie może być zawieszone (na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.) do czasu wskazania właściwego adresu lub złożenia wniosku o ustanowienie kuratora, chyba że kuratora należy ustanowić z urzędu. Jednakże w sprawach o roszczenia alimentacyjne, o ustalenie ojcostwa i związane z tym roszczenia, przewodniczący powinien uprzednio przeprowadzić dochodzenie w celu ustalenia właściwego adresu (§ 235 reg.).
Z chwilą doręczenia pozwu następuje zawiśnięcie sporu (stan sprawy w toku) i nie może już zostać wszczęte pomiędzy tymi samymi stronami nowe postępowanie o to samo roszczenie (art. 192 k.p.c.). Identyczność stron procesowych istnieje także wtedy, gdy w obu sprawach występują te same strony, chociażby w odwrotnych rolach procesowych lub gdy spór toczy się między następcami prawnymi strony.
Najnowsze komentarze