Celem doręczenia pisma jest powiadomienie strony o jego treści. Skutki tej czynności – bez względu na to, czy adresat rzeczywiście zapoznał się z treścią doręczonego pisma procesowego – powstają zasadniczo z chwilą doręczenia pisma, jeżeli doręczenie było prawidłowe, a więc zgodne z przepisami kodeksu. Brak doręczenia pisma lub jego niewłaściwe doręczenie prowadzić może do pozbawienia strony możności obrony swych praw, co stanowi jedną z przyczyn nieważności postępowania.
Zgodnie z tzw. zasadą oficjalności doręczeń, sąd dokonuje doręczeń z urzędu – przez pocztę lub przez woźnych albo przez wręczenie pisma adresatowi bezpośrednio w sekretariacie (art. 131 i 132 § 2 k.p.c.). Głównym organem doręczającym jest poczta, natomiast skorzystanie z woźnego może być wskazane wtedy, gdy uzasadniają to szczególne trudności w dokonaniu doręczenia za pośrednictwem poczty (§ 75 reg.), gdy np. przemawia za tym pilność sprawy. Jeżeli obecny w sądzie adresat wykazał swoją tożsamość, można mu doręczyć pismo bezpośrednio za potwierdzeniem odbioru (§ 76 reg.). Ponadto prezes sądu może zarządzić bezpośrednie doręczanie pism sądowych miejscowym instytucjom i zespołom adwokackim oraz bezpośrednie odbieranie pism kierowanych przez miejscowe instytucje do sądu, gdy okaże się to celowe ze względu na częstość i liczbę pism (§ 77 reg.). Pisma wysyła z sądu biuro podawcze, wpisując je do pocztowej książki nadawczej. Sekretariat wpisuje we właściwych aktach i księgach biurowych datę przekazania pisma do biura podawczego (§ 15 i n. instr. sąd.).
Najnowsze komentarze